Mirisne komponente u vodi za piće i efekat na zdravlje 
Vrsta: Seminarski | Broj strana: 14 | Nivo: Visoka tehnička škola strukovnih studija

SADRŽAJ
1. UVOD
1.1. Osnovni pojmovi o vodi
Kruženje vode u prirodi nazivamo hidrološkim ciklusom. Isparavanjem sa velikih vodenih površina (okeana, mora, jezera, reka i sl.), zemlje i biljaka voda odlazi u gornje slojeve atmosfere gde se kondenzuje u vidu oblaka, da bi se kao atmosferske padavine (kiša, sneg) ponovo vratila na zemlju.
Na svom putu kroz atmosferu ona rastvara različite gasove prisutne u vazduhu kao što su kiseonik i ugljen dioksid, kao i neke vrlo štetne gasove kao što su sumporni i azotni oksidi, a i skuplja i razne nečistoće kao što su čestice čađi, prašine, bakterije i sl. Dalje na svom putu kroz različite slojeve zemlje do nekog vodonepropusnog sloja, ona rastvara različite soli kao soli natrijuma, kalcijuma, magnezijuma, gvožđa i mangana, a i neke organske materije, tako da se u prirodi nikad ne nalazi čista.
Voda je dragoceni i ograničeni resurs. Iako pokriva tri četvrtine Zemlje, samo jedan mali njen deo, oko 6%, je dostupan kao voda za piće. Od ukupne količine eksploatisane vode skoro 70% se koristi za proizvodnju hrane.
         Po kriterijumu SZO zdravstveno bezbedna voda za piće, koja je dostupna u dovoljnim količinama, spada u dvanaest osnovnih pokazatelja zdravstvenog stanja stanovništva. Jedan od prioritetnih zadataka celokupne ljudske zajednice je čuvanje i racionalno iskorišćavanje vodnih resursa. Količina vode je, međutim, već sada oskudna u mnogim zemljama, a potrebe za njom od strane industrijskih potrošača i domaćinstava stalno rastu. Potrebno je uložiti napore da se stvore uslovi da korisnici dobiju podjednak pristup vodi uz istovremeno poštovanje principa zaštite životne sredine. Procenjuje se, da danas u svetu oko 1,1 milijarda ljudi nema obezbeđen pristup zdravstveno ispravnoj vodi za piće.
         Svaka prirodna voda poseduje specifične osobine: određenu kiselost odnosno baznost, vrstu i količinu rastvorenih soli, organskih i neorganskih materija, rastvorenih gasova, određenu vrstu mikroorganizama. Zagađivanjem se znatno menjaju pomenuti parametri, što ugrožava ekosisteme, a onemogućava korišćenje vode u razne svrhe, počev od vode za piće do vode koja se upotrebljava u industriji, pogotovo u prehrambrenoj, i poljoprivredi (za navodnjavanje). Pošto sve vode poseduju određeni kapacitet samoprečišćavanja, zagađenost nastupa u slučaju kada količina zagađivača prevaziđe kapacitet samoprečišćavanja.
         U procesu prirodnog kruženja vode mnoge zagađujuće materije, koje čovek proizvodi u okviru svojih raznovrsnih aktivnosti, dospevaju u površinske vode. Najznačajniji i najobimniji izvor veštačkog zagađivanja voda predstavlja hemijsko zagađivanje voda. Osnovni izvori ove vrste zagađivanja su ljudska naselja, industrija, poljoprivreda i stočarstvo.
Fizička zagađenja voda prvenstveno se odnose na promenu osnovnih fizičkih osobina vode (temperature, providnosti, suspendovanih materija), koja su značajna za život vodenih organizama. Najčešći oblik fizičkog zagađenja voda predstavlja narušavanje prirodnog temperaturnog režima, što se manifestuje bitnim promenama u hidrohemijskim i hidrobiološkim procesima.
         U površinskim vodama neretko se uočava i prisustvo patogenih organizama (bakterija, virusa, insekata), koji su prenosioci različitih bolesti (dizenterija, tifus, paratifus, groznica, kolera).

---------- CEO RAD MOŽETE PREUZETI NA SAJTU. ---------- 

www.maturski.org 

 

MOŽETE NAS KONTAKTIRATI NA E-MAIL: [email protected]